Mimo iż Bobolice to niewielka wioska w pobliżu Żarek, to nazwa Bobolice zawsze będzie się nam kojarzyć z malowniczym zamkiem na skale. Chociaż jeszcze kilka lat temu tylko pozostałości zewnętrznych murów i baszty przypominały o istnieniu XIV-wiecznej fortecy Kazimierza Wielkiego, to od niedawna zamek na nowo cieszy się dawną chwałą. Dzięki licznym inwestycjom możemy na nowo podziwiać piękne mury gotyckiej budowli. Dodatkowo wokół zamku powstają liczne atrakcje, takie jak stajnia czy karczma.

 Według starej legendy bliźniacze zamki w Mirowie i Bobolicach należały do dwóch braci - Mira i Bobola, od których to wzięły swe nazwy. Mówi się, że zamki są połączone ze sobą podziemnym tunelem, w którym bracia kryli swoje liczne bogactwa. Ich skarbów strzec miała czarownica. Niektóre źródła podają, że jeszcze w XIX wieku odnaleziono tam duży skarb, niestety brak na ten temat dokładnych informacji.

Zamek posadowiony na bardzo wysokiej skale w czasach Kazimierza Wielkiego. Nasi kronikarze, zarówno Janko z Czarnkowa jak Jan Długosz, wymieniają zamek jako królewski, wzniesiony sumptem króla.

W 1370 roku, po śmierci Kazimierza Wielkiego, Ludwik Węgierski przekazuje zamek w lenno Władysławowi Opolczykowi. Odebrany przez Władysława Jagiełłę stanowi do XVI w. własność królewską. W XVI w. znamy jego prywatnych właścicieli Krezów, a następnie Męcińskich. Prawdopodobnie od 1661 r. jest niezamieszkały. Zachowana notatka z 1700 r. podkreśla konieczność poważnej restauracji. W 1783 r. jest już spustoszony.

Zbudowany z kamienia łamanego, z użyciem cegły, dostępny był pierwotnie przez most zwodzony, przerzucony przez fosę. Składał się z dwóch części dolnej i górnej. Część mieszkalną usytuowano no najwyższym poziomie skały, no rzucie nieregularnym, wydłużonym, zbliżonym do prostokąta z półkoliście występującymi basztami. Od północnego wschodu i południa mury tej części są zachowane do wysokości drugiego piętra.

Zamek dolny znajduje się u podnóża, od północnego zachodu i południa, jest założony na rzucie zbliżonym do trapezu. Bramy wjazdowej usytuowanej od strony zachodniej bronić miała baszta położona na zewnątrz zamku. Położenie zamku jest najwspanialszym wyrazem myśli architektury średniowiecznej i stanowi jeden z najpiękniejszy przykładów jej połączenia z przyrodą.

Widok na romantyczne ruiny z przed kilkunastu lat i współcześnie po prawej